Het Franse Hurktoilet
Aan het hurktoilet heb ik levendige herinneringen – hoewel nachtmerries ook een prima uitdrukking is – Anais, een Franse vriendin, noemt het een “Turkish toilet“ net alsof ze er afstand van neemt – de positie in de pot van de twee gladde porseleinen verhogingen waar je plaats op moest nemen met je voeten en de afstand naar de muur waar je steun moet zoeken met je hand zijn gemaakt voor volwassenen – mijn iets te levendige herinneringen zijn dan ook afkomstig uit mijn kindertijd – nou was gymles en sport in het algemeen niet echt mijn ding, maar de zwarte band in turnen had wel geholpen bij de tientallen keren dat ik in doodsnood verkeerde in het kleinste Franse kamertje – als de behoefte zonder uitglijden gedaan was had je nog een angstig moment voor de boeg – het doorspoelen – de waterdruk was vaak zo hoog dat je er met gemak een uitslaande cafébrand aan de andere kant van de petanque baan mee kon blussen – voorzichtigheid was dus geboden en fingerspitzengefühl een onontbeerlijke eigenschap – eerlijkheidshalve moet ik bekennen dat beide eigenschappen mij onbekend waren als kind – het gebeurde dan ook meer dan eens dat ik in een fontein van water en ontlasting het toilet werd uitgespoeld – ik kan je vertellen, je maakt je er niet populair mee in de camper met 35 graden .
