Italie- Roadtrip naar kunstenaarsdorp Bussana Vecchia

Kunstenaarsdorpje in de bergen van Ligurië.

Na weken van schuiven met de datum vertrekken vriend Siem en ik dan eindelijk op maandagochtend richting Italië. Een roadtrip om even bij te praten. Als je beiden een circus hebt wat gezin heet, dan ligt het gevaar op de loer dat er ineens tien jaar voorbij is zonder dat je er erg in hebt. ’t Is een feest hoor, zo’n gezin. Maar nu is het mannentijd.

De neus van de bus wijst naar Italië. Om precies te zijn: Olivetta San Michele, een klein bergdorpje iets boven de grensstad Ventimiglia. Ik kwam daar als kind bij vrienden van mijn vader en moeder. Een Italiaans dorpje tegen de bergrug aan geplakt. Als je niet oplet, rijd je er zo voorbij. Een kleine spleet geeft toegang tot het dorp; je kan er net doorheen met je bus. Via het dorpsplein rijd je de vallei waar de rivier doorheen slingert in. Links en rechts de rijkdom van het dorp: de olijfbomen. Cicades geven de maat en ’s avonds zitten de bomen vol met vuurvliegjes. Magisch.

In de zomer kan het daar vreselijk onweren, dikke regendruppels en een boze inktzwarte lucht. Als de eerste donderslag klinkt, valt meteen de elektriciteit uit. Kaarsen komen dan op tafel en het is dan spookachtig gezellig. Afijn, dat dorp wilde ik graag aan Siem laten zien.

Iets voor Ventimiglia, boven San Remo, ligt het kunstenaarsdorp Bussana Vecchia. Ik had erover gelezen en was erg benieuwd. Een dorp dat op zondag werd getroffen door een aardbeving. Een kerkplafond dat op de inwoners terechtkwam. De overlevenden trokken weg. Na tientallen jaren leeg te hebben gestaan, trokken er kunstenaars in.

We kwamen aan op een prachtige dag, de zon stond hoog en het uitzicht vanuit het dorp is, ja daar komt ie, adembenemend! Het dorp is als een soort bijenkorf tegen de berg gebouwd, elk huis leunt/steunt tegen een ander pand. Hierdoor heb je prachtige doorkijkjes naar de zee en de omringende bergen. We picknicken op het dakterras in de tuin van Luisa Bistolfi. Luisa zit zelf liever in de schaduw van de kerkmuur. Alleen Hollanders en dolle honden gaan in de zon zitten op dit uur van de dag. Bij vertrek krijgen we een plantje mee van Luisa met Italiaans/Engelse onderhoudstips. We zwerven nog een uurtje rond en proberen de sfeer te pakken met wat trefzekere foto’s.

Bij de uitgang van het dorp zit een klein terras, lastig om dat te passeren zonder een kleverige limoncello te drinken. Er zijn ook een paar plekken om te overnachten, iets wat ik zeker een keer ga doen als ik wat beter in mijn tijd zit. De roadtrip roept. Op naar Olivetta San Michele.

Check de website van  B&B Bussana