Brommer vakantie door het Hoge Atlasgebergte
Dag van aankomst.
Na onze landing staat een chauffeur paraat om ons naar het eerste hotel, net buiten Marrakech te brengen. We doorkruisen een overweldigende drukte, waar scooters je om de oren vliegen, ezeltjes hard werken en waar de palmbomen keurig zijn aangeplant.
Even buiten de stad wordt het rustiger en achter de poort van dit hotel, ligt een oase van rust verborgen. We drinken mierzoete Marokkaanse muntthee en ontmoeten onze gids en eigenaar van Desert Rats, Martine. Terwijl we genieten van een Marokkaanse Tajine, vertelt Martine wat we de komende vijf dagen kunnen verwachten.
Dag 1
Na een vroeg ontbijt leren we de brommers kennen. We mogen rijden op geschakelde Docker Apollo 50cc brommers, waar bijna elke Marokkaan op rijdt. Maar dan afgeladen met vrouw, kinderen en bijvoorbeeld een schaap!
Ali is onze monteur en rijdt achter ons aan met de pick-up. Onze bagage, picknick en reserveonderdelen gaan met hem mee. Hortend en stotend starten we onze eerste rit en al snel rijden we een piste op. Het schakelen is even wennen, wat zorgt voor hilarische capriolen. Voor mij zie ik een valpartij en meteen schieten een aantal Marokkaanse mannen te hulp. Al snel volgt er ook een horde opgewonden kinderen. Als de pechvogel het stof en de schrik van zich heeft afgeklopt, rijden we verder.
Gelukkig staat de route op mijn telefoon en is deze bevestigd aan het stuur. Spannende haarspeldbochten komen zo niet onverwacht op mijn pad. Ik kan dus ook even stoppen voor een foto, zonder de groep te verliezen.
Intussen rijden we door prachtige kleine dorpen en straatjes, met het Hoge Atlasgebergte op de achtergrond. Ik moet wel blijven opletten, want overstekende geiten en ezels doen dat niet. Rond het middaguur hebben we deze ontgroening goed doorstaan en worden we bij de lunch onthaald door de geur van verschillende tajines, die staan te pruttelen op gloeiende kolen.
Als onze buiken gevuld zijn, rijden we verder over rustige, smalle asfalt weggetjes. Genietend van het glooiende landschap, waarlangs boeren hun land bewerken. Het landschap verandert al snel en we rijden via een dennenbos een stuwmeer tegemoet met helderblauw water. Een verkoelende duik komt later, als we arriveren bij een klein hotel met een prachtig zwembad. De Zwitserse eigenaren en Marokkaanse kokkin trakteren ons op een heerlijk diner, die de Marokkaanse keuken en de Franse cuisine doen versmelten.
Dag 2
Vandaag ligt onze bestemming bij de hoogste watervallen van Noord-Afrika. We ontbijten met Marokkaanse pannenkoekjes en volgen Martine dan snel weer een piste op. We passeren groene valleien, kronkelende rivieren, prachtige vergezichten en traditionele dorpjes. Er wordt uitbundig naar ons gezwaaid en wij zwaaien net zo uitbundig terug!
Later rijden we een dorpje binnen waar een lokale markt onze aandacht trekt. Een souk. Mensen uit omliggende dorpen komen hier samen. Er wordt veel kleurrijk plastic verkocht maar ook levende kippen, die verderop worden geslacht. Te voet laten we ons verwonderen door het pracht en praal. Ondanks onze opvallende verschijning, bieden ze ons enthousiast hun waren aan.
We arriveren bij een hotel midden in een levendig stadje. Wanneer we zijn opgefrist, dalen we af via tientallen traptredes, naar een café onder een grote boom. Daar staat de lunch ons op te wachten, voorafgaand aan een wandeling met een lokale gids. Het blijkt een hele klim, met als beloning een geweldig uitzicht op de watervallen van Ouzoud. Fantastisch!
Eenmaal terug in het hotel duiken we al snel in ons comfortabele bed.
Dag 3
We komen goed in het ritme en iedereen is vertrouwd met de brommers. Al vroeg vervolgen we de tour richting het Geopark van M’Goun (UNESCO) en zien het landschap veranderen in een groen bos met diepe afgronden. Vervolgens komen we bij een steile uitstekende rots met de naam ‘de Cathedraal’. Ze staat met haar voet aan een riviertje en het is een indrukwekkend gezicht. Wie na alle kilometers nog geen beurse billen heeft, rijdt achter Martine aan naar een steile bergwand. Je moet geen hoogtevrees hebben, maar een beter uitzicht vind je niet snel!
We eindigen die dag in een klein berghotelletje. s’ Avonds is de sterrenhemel en de stilte adembenemend. Een waanzinnige dag.
Dag 4
Vandaag staat ons een flinke klim te wachten. Naar 2750 meter hoogte, om precies te zijn. Martine legt uit dat dit niet alleen voor ons een uitdaging is, maar ook voor de brommers. Ik trek alle warme kleding aan die ik heb.
We bereiken al snel de boomgrens. Er zijn keurige asfaltwegen en toch is er slechts een enkele herder te bekennen. Terwijl ik mijn brommer aanmoedig, komen we langzaam maar gestaag aan de top. Het is een bijzonder uitzicht. Mooi in zijn stilte, bijna sereen. Maar daardoor ook wat desolaat. Daarna dalen we af naar de zogeheten ‘Happy Valley’. We passeren kleine dorpjes met klei huisjes, bepakte ezels en kinderen in schooluniform. We worden getrakteerd op een heleboel vrolijke gezichten. Ze lijken verrast te zijn dat wij op ‘hun’ brommers rijden.
Terwijl we door de dorpjes laveren, naderen we onze lunchplek. Ik heb er zin in, want we lunchen bij een traditioneel Berbers gezin. Met een brede glimlach worden we opgewacht en wordt Martine omhelst door verschillende dames. Na een korte onverstaanbare woordenwisseling, worden we uitgenodigd in hun piepkleine huis. De woonkamer staat vol met bontgekleurde matrassen, kussens en dekens. Als we plaatsnemen, wordt trots de jongste telg, Mohamed, aan ons voorgesteld.
Terwijl we worden bedolven onder zelfgemaakte koekjes, muntthee en nootjes, vertelt Martine over hun zoektocht naar dit gezin en dat ze royaal worden betaalt. Hiervan kan het gezin naar Marokkaanse maatstaven goed leven.
Na een enorme schaal couscous, rijden we de laatste kilometers door dennenbossen en langs diepe afgronden naar ons hotel in Tabant. Daar maken we nog een late middag wandeling en bezoeken een “Igrem’, die parmantig bovenop een berg staat. Een bijzonder, rond gebouw van klei en stenen dat vroeger diende als opslag voor kostbare eigendommen. Vanaf het dak zien we de zon ondergaan in de groene vallei. Tijd om terug te gaan.
Dag 5
Vandaag keren we terug naar Demnate, waar we de tweede nacht hebben doorgebracht. Onderweg pauzeren we bij een riviertje en verkoelen onze voeten. Terwijl we vandaag geen mens tegen lijken te komen, wordt het toch opeens drukker. Uit het niets worden we opeens gepasseerd door brommers en busjes, gevuld met mensen en tassen. In het volgende dorp is een souk. En zo trainen wij vandaag nog even onze wendbaarheid!
Nadat we over een natuurlijke brug zijn gereden, stoppen we om eronder een wandeling te maken. We vinden er een rotswand met reusachtige hangplanten en vele stalactieten. Een klein beetje water stroomt nog dapper onder de brug door.
Na aankomst bij het hotel neem ik afscheid van mijn brommer. We hebben samen een groot avontuur beleefd! We genieten nog even van de zon en het zwembad. Met een koud drankje staren we over de vallei en zien voor de laatste keer de zonsondergang in Marokko. Morgen brengt de taxi ons weer naar het vliegveld. Afgelopen week hebben we, met de warme Marokkaanse wind langs ons gezicht, de geuren en kleuren van dit prachtige land leren kennen. Fantastisch toch!
Check de website van desertrats.tours
